سم اسب
سم اسب شامل سه قسمت دیواره، کف و قوباغه است که تمامی آنها از جنس شاخی بوده و احساس ندارند و به همین علت است که می توان آنها را برید و یا میخ به درون آنها کوبید. تفاوت این قسمتها در میزان رطوبت موجود در آنهاست که در قورباغه بیشترین و در دیواره کمترین میزان رطوبت وجود دارد. بالای سم تاج قرار دارد که رشد سم از آن قسمت صورت می گیرد، پس سم از بالا به پایین رشد می کند مانند ناخن انسان.
دیواره قسمتی است که وقتی سم در حالت عادی روی زمین قرار دارد ما از سم می بینیم، در اطراف سم کشیده شده و سم را در تمام جهات محافظت می کند. روی دیواره یک لایه محافظ قرار دارد که از تبخیر رطوبت سم که در زیر لایه شاخی است جلوگیری می کند و آنچه مهم است این است که نباید این لایه محافظ را مثلا” با سوهان زدن از بین برد چون باعث خشک و شکننده شدن سم می شود.
کف سم سطح زمینی سم را می پوشاند و عمل آن محافظت از هرگونه جراحت از پایین به سم است. نکته قابل توجه که متاسفانه کمتر مورد دقت قرار می گیرد اینکه نعلبند باید از تراشیدن زیاد و نازک کردن این ناحیه خودداری کند. یک مورد جالب آنکه کف سم کمی انحنا دارد و کاملا” تخت و صاف نیست، تقعر دارد و گود است و اتکاء اسب به دیواره هاست و این باعث می شود که نوعی چسبندگی قلاب مانند با زمین ایجاد شود و در نتیجه سم فقط با برداشتن از روی زمین قابل حرکت است و این مساله باعث عدم لغزش و سر خوردن اسب می شود.
قسمت های مختلف سم اسب
AA.دیواره سم
BB.لامینای غیر حساس
H.کوریوم تاجی
CC.لامینای حساس L.استخوان کنجدی پایینی یا همان ناویکولار
K.بند سوم انگشت
I.بند دوم انگشت یا پسترن کوتاه
M.ته کیسه یکف دستی کپسول مفصل قلمی-بند انگشتی
N.N.وتر خم کننده ی عمقی
G.بالشتک انگشتی در واقع این شکل برش سهمی انگشت و قسمت پایینی قلم دست می باشد که هر سوارکاری باید حداقل اطلاعاتی راجع به این قسمت ها و آسیب ها و کارکرد های آن داشته باشد.